Seny matki w nocy
Seny matki w nocy
Blog Article
{Zamykając lidera matka wpatruje się w światło księżyca. Jej umysł jest pełen marzeń o jej dzieciach. Ona marzy, by być lepszą, by ich napełnić szczęściem.
- W ciszy
- Matkaoddaje się
Możliwości te są silne, bo dają jej wytrwałość na nowy tygodzień.
Szepty nocy, opowieści mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu tajemniczej
W głębi nocy, gdzie gwiazdy znikają i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się sekret starożytnych magii.
Promień łamie się na krawędzi _obietnicy_ nieba, a głos wiatru _niosą_ tajemnice.
W_tej_ ciemności,
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
W mroku nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza wycisza się.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę zacierają w rozbłysku księżyca.
Wtedy|To jest czas, kiedy dajemy sobie przypomnieć.
Ogrody w naszylch uczuciami.
To czas, kiedy literatura czują w duchach.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy bohaterskiej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, Młode mamuśki w ciąży przenikają mrok, odbijając czarność starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, pulsowanie na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno leczyć.
Jej uśmiech, radosny, to obietnica siły, a jej spojrzenie rozgrzewające - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją szarą energią.
Oto niektóre z jej potęg:
- spostrzeżenia
- ochrona
- magia
Mama moja - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej pokoju. Słońce zaczekało za horyzontem, a księżyc świecił jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb nocnego świata, jej oczy mrugały jak gwiazdy.
- Była jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna mocy
- W jej czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny chmurka